հրահրիչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɾɑhˈɾit͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հ(ը)•րա•հ(ը)•րիչ 

Ածական

1. հրահրող
2. տե՛ս հորմոն

Հոմանիշներ

1. արծարծիչ, բորբոքիչ, բորբիչ, հրահրան, հրահրուն, հրահրուդ (հզվդ․) (արծարծող(կրակ))
2. գռգռիչ, սարդիչ, դրդիչ, խռովարկու (սարդրող(անձ))

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։