Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հ(ը)•րա•պու•րակ

Ստուգաբանություն

(որս․) (նորբ․) թակարդին կապած ոչխար՝ խոճկոր և այլն, որ մայունով կամ խռնչյունով որսին հրապուրում է դեպի թակարդը
(փխբ․) թռչուններին՝ միջատներին և այլնի հրապուրող բան ◆ Ծաղկափոշին և նեկտարը միջատների համար որպես հրապուրակներ են ծառայում։ (Վ. Լունկևիչ)
(փխբ․) հրապուրիչ՝ գայթակղիչ բան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։