հրըմբու
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հ(ը)•րըմ•բու
- Սեբաստիա՝ մրրիկ, փոթորիկ ◆ Դուսը հով հրըմբու է (Կարապետ Գաբիկյան)
- մեծ կեիվներ առաջացնողէ սարքող ◆ Տղայ մունի օր հրըմբու, հրըմբու (Կարապետ Գաբիկյան)
- սաստիկ կռիվ, իրարանցում ◆ Նստեր անուշ-անուշ խորաթեինք կը, ինչ պատահեցավ հեղ մըն ալ հրըմբու մը հանեցին օր աշխարքն իրար անցուցին
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։