ձայնագիտություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑɡitutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնագիտութիւն

վանկեր՝ ձայ•նա•գի•տութ•յուն 

Ստուգաբանություն

հուն. akustikos` «լսողական»

Գոյական

1. ֆիզիկայի մի բաժինը, որ ուսումնասիրում է ձայնը
2. տե՛ս հնչյունաբանություն
3. (ճրտրպ․) (շին․) տե'ս архитектурная акустика

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ճարտարապետական ձայնագիտություն լսարանների ձայնագիտություն շինարարական ձայնագիտություն տարածքի ձայնագիտություն

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։