ձայնակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ձայ•նա•կից
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ուրիշին ձայնակցող
- (փխբ․) մեկի կարծիքին` խոսքին հետևող` համաձայն
- (լեզվբ․), (հնց․) հնչումով` ձայնով իրար մոտ` նման (հնչյունների մասին)
- տերմին, որ թրակացու քերականության հայերեն թարգմանության մեջ օգտագործված է բաղաձայն կամ կրկնակ բաղաձայնների բաղադրիչ իմաստով
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
- ուրիշին ձայնակցող
- (փխբ․) մեկի կարծիքին` խոսքին հետևող` համաձայն
- (լեզվբ․), (հնց․) հնչումով` ձայնով իրար մոտ` նման (հնչյունների մասին)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։