ձայնանցք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [d͡zɑjˈnɑnt͡sʰkʰ]

Բացատրություն

1. (երաժշտ․) մի շարք նվագարանների հնչարկղների վրա բացված մեկ կամ ավելի հատուկ ձայնադարձային անցքերը, որոնք լավացնում և ուժգնացնում են հնչողությունը

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ голосник (ru) ‎(golosnik)
• անգլերեն՝

Աղբյուրներ

• Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։