ձայնաչափություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑt͡ʃʰɑpʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնաչափութիւն
վանկեր՝ ձայ•նա•չա•փու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ձայնի ուժգնության չափումը
- (լեզվբ․) ակուստիկայի բաժիններից մեկը․ զբաղվում է ձայնի (հնչյունների) տոնի բարձրության ուսումնասիրությամբ, որ կատարվում է ձայնաչափի միջոցով
Հոմանիշներ
խմբագրել- հնչյունաչափություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։