Հայերեն դարձվածք

  1. լռել,ձայնը կտրվել ◆ Առաջ ո՞վ էր ծպտուն լսում։ Ձայնը ձորն ընկած բառի վերջը շատ անգամ լեզուն պապանձվում էր։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Էսպես հենց՛ ձենը փորն ընկած, շունչը լտրված՝ ոտին, գլխին էր անում։ (Խաչատուր Աբովյան)
  2. ձայնը,ցածրանալ քաշվել ◆ Խոսելով, խոսելով՝ պառավի հեկեկոցն էլր սաստկանում. նվազում էր ու ձայնը փորն ընկնում: (Պերճ Պռոշյան) ◆ - Բա հիմ դու ո՞ւր ես գնում,- փորն ընկած ձայնով հարցրեց Անդրին։ Հովհաննես Թումանյան

Աղբյուրներ խմբագրել

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։