Հայերեն դարձվածք

    1. օրհնանք է (աշխատողին) ◆ - Ձեռքերդ դալա՛ր, ուստա՛ Սարգիս, տեսնում եմ, որ իսկական վարպետ ես։ ◆ - Դարդիդ մեռնենք, ձեռքդ դալար, -
/ Քաջերն ասին Մանկան ետնուց։  (Ավետիք Իսահակյան)  ◆ - Ուստա ջա՛ն, քու ձեռքը դալար կենա հա՛, որ ինձ հըմա ըսթավուր [«այսպիսի»] լավ գավազան շինեցիր։  Ազգային հեքիաթ  ◆ - Հայո՛ց Մանուկ, Արև՛-Մանուկ, / Քո հույսերդ արև դառնան, / Ու ձեռքերդ կանանչ կենան, / Արքո՛վ մնաս, հարգո՛վ մնաս։  (Ավետիք Իսահակյան)  ◆ - Ձեռդի կանանչ... քու սազն ու խաղ մեզի սերբազ էրին [«հմայեցին»]։  Հեքիաթ  ◆ «Փա՜հ, փա՜հ, քու ձեռները կնանչի, քու մատնները պետք ա պաչել, որ էս ղայդի [«այսպիսի»] հունարի տեր ա»։  Սուլթան Մուրադ թագավորի հեքիաթը 
    1. (ա/մ ձեռքերդ՝ ձեռքերնիդ դալա՛ր) մեկին ասում են մի գործ կատարելուց (համերգ տալուց, մեքենան սարքելու ևն.) հետո ◆ - Երեկ աղբեցի, հիմա կը փորեմ, հոգնեցա...:

- Ձեռքերդ դալար: Մատուռյան ◆ - Ձեռքերնիդ դալա՛ր, վարպետ, համերգը աղեկ մը վայելեցինք։

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։