((բրբ․) ձեռովը վեր գալ) կարողանալ ◆ Անել այն ամենը, ինչ որ կամենում եմ, և ինչ որ ձեռքիցս կգա: Ն-Դ ◆ - Ոչ աշխատել գիտեն այս մարդիկ և ոչ մի օրինավոր գործ ձեռքներիցը գալիս է: (Պերճ Պռոշյան)◆ - Տեր հայր, դուք ալ գիտեք որ նմանօրինակ խնդրուց մեջ մեր ձեռքեն ոչինչ կու գա: Ժամանակները այնպես դժվարացած են։ Հակոբ Օշական◆ - Ձեռքներուն գա, մեզի կը խնդրեն պուտ մը ջուրի մեջ։ Զապել Եսայան◆ - Հոգիս չեմ խնայի...ձեռքիցս եկածն ու չեկածը կ անեմ։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ - Մեր ձեռքեն չի գա, որ ինոր խետ կռվենք (Սասնա ծռեր)։◆ - Ի՛նչ ձեռնեմետ էկավ, խո արի՛ր։ Գաբրիել Սունդուկյան◆ - Է՜յ Մեռկել... ո՞վ կընե ծո քու ըրած ֆետաքարությունդ [ֆեդաքարությունդ, «նվիրվածությունդ. ինլանազոհությունդ»], որի՞ն ծառքեն կու գա, իշտե ես ըրի։ Եր ◆ - Կարամ փայտոն քծիլ, ձի պահիլ։ Մի խոսք ամեն բան ձեռովս վեր է գալիս: (Ակսել Բակունց)◆ Ամեն խոսքի մի՛ հավատա, / Նապաստակը ի՞նչ Շահազդա. / Ձեռե գալիք, մարդ խաբելիք։ ԱթԽ
((բրբ․) ձեռովը գնալ) հմտություն ունենալ՝ հանդես բերել, բաշարել ◆ «Ի՞նչ է, հո կրակը չընկանք, որ ձեռքիցդ բանուգործ է գալիս»: Մուշեղ Գալշոյան◆ Արդեն բիր կամ կեռասենիի բարակ ճյուղերեն ճիկարայի [ջիգարայի] երկայն չիպուխներ [չիբուխներ] շինելեն զատ ձեռքեն ի՞նչ կու գար: Մնձ. ◆ - Դու էլ դուռ շինիր, սեղան շինիր ու ծախիր, տնաքա՜նդ։ Էդ էլ որ ձեռքովդ չի գալիս, սեդուկդ բացարա։ Սերո Խանզադյան
((բրբ․) ձեռքովը գնալ) ◆ «Եթե ձեռքեն գա, բան մը կ'ընե, լավ մանչ է Արամը»։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Կը ջանամ որ...հրամանոցդ ցավը տրտմությունն ալ փարատեմ, ձեռքես եկածին չափ օգնելով սիրելվույդ։ Թովմաճյան ◆ Ձեռվըներեն եկածին չափ ջահդ ընել [« ջանալ»], ստակ խարճ [խարջ «ծախս»] չի խնայիլ։ Ե ◆ - Ով ձեռքովս գար, շատ կտայի։ Սերո Խանզադյան◆ Տիղն էկած ինչ ձեռնեմեն լավութին գա, մարթու համար չի խնահի։ Գաբրիել Սունդուկյան
ճար ունենալ ◆ Աղասու նշանածն էլ ոտին-գլխին էր անում, ամա ի՞նչ աներ ջրատարը, ձեռիցը մեկ բան չեր գալիս: (Խաչատուր Աբովյան)◆ Ձեռքներից ոչինչ չեր գալ, պարտական էին բարձրագույն իշխանության հրամանը բառացի կատարելու։ (Պերճ Պռոշյան)◆ «Ապրանք» չէր այս, գիտե Մարիամ տուտուն [դուդուն, «մորաքույրը»], բայց ձեռքեն ի՞նչ կու գար: Լևոն Բաշալյան
