(դիպչել, ա/մ դպցնել) կպչել, ձեռք տալ (ոչ բարի նպատակով) ◆ Վա՜յ եթե մեկը Օհան ամու բացակայության ժամանակ ձեռք դիպցնել նրա որևէ իրին՝ Ասլանի (շան) զայրույթին չափ չէր լինում։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Բայց ի՞նչպես հանդգնած էին ձեռք դպցնել եկեղեցիին, Աստուծո տանը։ ՏԶ ◆ Մականունին ձեռք դպցնելն ալ առնվազն ծանր նախատինք մը պիտի ըլլար նախահոր մը զմռսված հիշատակին դեմ։ Բենիամին Նուրիկյան
կպչել, անհանգստացնել ◆ -«Թյոպե [թյոբե, «ներողություն»] ըսավ լալեն և խոստացավ քեզի ձեռք չդպցնել այլևս։ ն ◆ Եթե նորեկը քիչ շատ զորավոր և ճարպիկ է, շուտով կու տա իր կարողության չափն և ոչ ոք կը համարձակի ձեռք դպցնել նմա [«անոր»]։ Լևոն Բաշալյան
շոշափել (փխբ․)◆ Դիտողությունն էլ նրբորեն, զգույշ էր ձրակերպում, որ դիմացինի արժանապատվությանը ձեռք դիպցրած չլիներ: ◆ -Մեր հայ շունչին և հայ հակումներուն ձեռք չի դպցնեն: Եթե ձեռք դպցնելը շարունակեք, այո՛, կը քանդեք մեր աշխարհը։ Լևոն Շանթ
դիպչել, օգտագործել, ձեռք տալ ◆ Տանտիրուհին այնքան բծախնդիր կին է, որ վախենում ես նույնիսկ նրա ամաններին ձեռք դիպցնել: ◆ Պոլսեն սպասած դրամը ուշացած էր, բայց ձեռք դպցուցած չէր թրքական թղթադրամ-ոսկիներուն և 10.000 իտալական լիրեթին, զորս ի պահ դրած էի իր մոտ։ Արշավիր Շիրակյան
