Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ձ(ը)թ•կ(ը)•վիլ 

  1. Քղի՝ մեկի օձիքից կպչել և հետամուտ լինել որևէ բանի հասնելու համար

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։