Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ձ(ը)մ•ռուկ) 

  1. Կարին, Խարբերդ, Բալու՝ ձմեռ ժամանակ ցրտից ոտքերը կամ ձեռները ուռչելը և անընդհատ քոր գալ, որ ավելի է կսկծում, երբ տաքության է առնում, ցրտնխած ◆ Ձմռուկ էղած մարդու ղազի յէղ կը կըսեն։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։