Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ձ(ը)տ•կուն 

  1. Կարին՝ որևէ ձայն ◆ Թուրն վար ընկավ, ձտկուն չելավ։ Հժհք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։