ճաղատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑˈʁɑt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ճա•ղատ
Ածական
- գլխի մազերը թափված, քաչալ, լերկ գլխով
- լերկ, մերկ, բուսականությունից զուրկ ◆ ճաղատ լեռնագագաթ (փխբ․)
Գոյական
- մազը թափված, լերկ տեղ, գլխի մաղը թափված մաս
Հոմանիշներ
խմբագրել- հերաթափ, հերատ, հերազուրկ, կունդ, կնդակ, կունդգլուխ, կնդլուզ, արծաթգլուխ, սոխ(ա)գլուխ, պոսլիկ, քթլիկ, քաչալ, տպըզ (գվռ․)
- տե՛ս բուսազուրկ, լերկ
Արտահայտություններ
խմբագրել- ճաղատ մարդ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։