Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ճամ•փա•կից

Ստուգաբանություն

երկու կամ ավելի ճանապարհների միանալու տեղը
մեկի ուղևորության ընկեր
ուղեկցող՝ զուգորդող՝ զուգակցող (երևույթ, հանգամանք ևն) ◆ Նավթի մշակման ժամանակ փչանում է ուղեկից նավթագազը
համընթաց ◆ Ուղեկից քամի
(փխբ․) կյանքի՝ գործունեության ևն անբաժան ընկեր
(նորբ․) (պատմ․) նույնն է՝ ուղեկից գրող

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։