ճանաչել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnɑˈt͡ʃʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճանաչել
վանկեր՝ ճա•նա•չել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- ծանոթ լինել՝ գիտենալ մեկին ◆ Նա Վահանին մանկությունից էր ճանաչում:
- իմանալ, թե ով է կամ ինչ է ◆ Երկիրը պետք է ճանաչի իր հերոսներին։
- հիշելով տարբերել ուրիշներից ◆ Ես նրան հազար հոգու մեջ կճանաչեմ:
- իմանալ, գիտակցության սեփականությունը դարձնել, որևէ բանի մասին ճշգրիտ գաղափար ունենալ ◆ Ճանաչել բնությունը ու նրա զարգացման օրենքները։
- հասկանալ, բուն էության մեջ թափանցել ◆ Ճանաչեց նրան ու խորապես համակրեց նրան։
- զգալ ապրել, կրել, ճաշակել ◆ Ճանաչեց կյանքի գառնությունները և տառապեց։
- որոշել՝ իմանալ որևէ մեկին կամ որևէ բան որևէ հատկանիշով ◆ Ձայնից ճանաչեցի նրան։
- ընդունել, հանդուրժել ◆ Նա իրենից բարձր ոչ մի հեղինակության չէր ճանաչում:
- համարել ◆ Նախարարները իրանց միայն ճանաչում էին երկրի տերը (Րաֆֆի)
- ըմբռնել, պատկերացում կազմել որևէ բանի մասին, գիտակցել ◆ Նա ճանաչեց յուր դրությունը։ (Մարացան)։
- իրողությունը հաստատել, ընդունել մի բանի ճշմարտությունը ◆ Նա ճանաչեց հակառակորդի գերազանցությունը։
- հանձն առնել, խոստովանել ◆ Նա ճանաչեց իր մեղքը։
- հաշվի առնել, բանի տեղ դնել, հաշվի նստել ◆ Հասրաթյանը ճանաչում էր միայն վերևից եկած հրամանները։ (Ս. Խանգադյան)։
Հոմանիշներ
խմբագրել- գիտենալ, ծանել (հնց․), ծանոթ լինել (մեկին), ծանոթություն ունենալ
- իմանալ, (մեկի) ատամնները համրել
- իմանալ (որևէ բանի մասին ճշգրիտ գաղափար ունենալ
- հասկանալ, ընբռնել (բուն էության մեջ թափանցել)
- որոշել
- ընդունել հանդուրժել (որևէ մեկին, որևէ բան)
- համարել
- գիտակցել, ընբռնել
- խոստովանել, ընդունել, հանձն առնել
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։