ճանապարհել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnɑpɑɾˈhɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ճա•նա•պար•հել
Բայ
- ուղևորին, որևէ տեղ գնացողին հրաժեշտի համար ուղեկցել մինչև ուղևորվելու կետը, սահմանը, կայանը և այլն, ճանապարհ գցել
- ուղևորվել, ուղարկել, ճանապարհ դնել ◆ Տղային բանակ ճանապարհեց։
- առաքել (խսկց․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ուղևորել, ճամփել (ժղ․), ճանապարհ գցել, ճանապարհ դնել, ճանապարհ ձգել, ճամփա գցել, ճամփու դնել, ճամփա ձգել, ճամփա հանել, ճամփու գցել, ճամփու գցել, ճամփու դնել, հուղի անել (գվռ․)
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։