Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnɑpɑɾhˈvɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճանապարհուել

վանկեր՝ ճա•նա•պարհ•վել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. ուղևորին՝ որևէ տեղ գնացողին հրաժեշտի համար ուղեկցել մինչև ուղևորվելելու կետը՝ սահմանը՝ կայանը և այլն, ճանապարհ գցել
  2. ողևորել, ուղարկել, ճանապարհ դնել ◆ Տղային բանակ ճանապարհեց:
  3. առաքել (խսկց․)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ուղևորվել, մեկնել, ճամփա բռնել, ճամփա ընկնել, ճամփա ելնել, ճամփա գնալ, ճանապարհ գնալ, ճանապարհ ելնել, ճանապարհ ընկնել, ճանապարհ անցնել, ուղի ելնել, ուղի ընկնել, ուղի դուս գալ, ոտք վերցնել (գվռ․)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել