ճանճաքշի

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnt͡ʃɑkʰˈʃi]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ճան•ճա•ք(ը)•շի 

Գոյական

1. ճանճերը քշելու հովհարանման հարմարանք
2. սանձի ծոպեր, որոնք կախում են ձիու երեսին՝ շարժվելով ճանճերը քշելու համար

Հոմանիշներ

1. ճանճավան, ճանճքշիկ,

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ճանճաքշիկ ճանճաքշիչ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ опахало (ru) ‎(opaxalo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։