ճառագայթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑrɑˈɡɑjtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ճա•ռա•գայթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- լուսատու աղբյուրից բխող լույսի նուրբ շերտ՝ գիծ
- որևէ կարգի մասնիկների կամ էլեկտրամագնիսական տատանումների հոսանք ◆ Ռենտգենյան ճառագայթներ:
- (փխբ․) որևէ բանի անսպասելի հանդես գալը, նշույլ։ Հույսի ճառագայթ։
- (բսբ․) փայտի կոճղի կենտրոնից կամ ծուծից դեպի շրջապատը ձգվող ճառագայթաձև գիծ
- տե՛ս անվաճաղ
- (փխբ․) ձկների և մի քանի ուրիշ ջրային կենդանիների խռիկների ճառագայթաձև ծալքերից յուրաքանչյուրը
Հոմանիշներ
խմբագրել- ճաճանչ, շող, ցոլք, շառավիղ, նշույլ, շառայլ, շառափ, պատշեկ, պատշեն, շավերք
- տե՛ս անվաճաղ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։