Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ճ(ը)•թա•նալ 

  1. Վան՝ ողկույզներ կապել
  2. (փխբ․) երկարել, մեծանալ ◆ Ճութ էր՝ ճթացավ, քանց բարդի ծառ երկնցավ։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։