Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃilud͡ʒɑŋɡˈɾukʰ]

վանկեր՝ ճի•լու•ջան•գ(ը)•րուք 

  1. մի տեսակ արմտիք, որ օգտագործում են բուժման նպատակով

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։