ճիճու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃu]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ճի•ճու
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- մարդու և կեդանիների մարմն մեջ ապրող մակաբույծ որդ
- (կենդբ․) երկարուկ անողնաշար կենդանի, որ շարժվում է մարմինը ճկելով, ճիճու
- (խսկց․) միջատների հարսնյակը, որ նման է ճիճուներին
- (կզմխս․) նույնն է՝ որդնյակ
- (բժշկ․) մարդու և կեդանիների մարմնի մեջ ապրող մակաբույծ, ճիիճու
- (փխբ․) (անարգ․) չնչին՝ աննշան մարդ, անարգ մարդ, մարդուկ, ոչնչություն
- (փխբ․) որոշ զգացում՝ հոգևիճակ են ցույց տվող բառերի հետ՝ արտահայտում է դրա տևականությունն ու տանջող բնությունը
- մետաքսաթել հյուսող որդ, որ սնվում է թթենու տերևով
Հոմանիշներ
խմբագրել- որդ, (հնց․) ճճի, բոտոտ
- շերամորդ, (կենդբ․) շերամորդ, հնդիկորդ, մետաքսագործ, թթենու մետաքսագործ, մետաքսաճիճու, շերազ (հին), մուն (հնց․), մետաքսի որդ, կերպասաբեր որդ, աբրեշումի ճիճու
- ոչնչություն, անգոյություն, անէություն, չնչինություն, աննշանություն, անարժեքություն, դատարկություն, ունայնություն, չքություն (հնց․), ստորություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։