ճիպոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈpɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ճի•պոտ
Գոյական
- թարմ կամ չոր, բարակ ու երկար ճյուղ, ոստ (ծառի, թփի), որպես հարվածելու, քշելու գործիք
- հրացանի փայտե շամփուր
- բարակ գավազան ջուկհակի ազբափայտի վրա, որով առէջքն իջեցնում ու բարձրացնում են
- բարակ փայտ գորգի ոստյանի վրա, որի վրա կապում են, հինվածքը
- բուրդ ծեծելու փայտ
- մետաղյա բարակ ու երկար ձող
- տե՛ս կնտնտոց
Հոմանիշներ
խմբագրել- վարոց, շիվ, շմալ, ջին, լեղլիկ, լիպուխ, տվվիչ, շփուկ, ծիպլի, ոզոր (գվռ.) (բարակ ու երկար ճյուղ, հարվածելու, քշելու համար)
- ձաղկիչ, ձաղտիչ, ձաղկ, (գվռ.) (բուրդ ծեծելու փայտ) (հզվդ․)
- տե՛ս լպուտ
- տե՛ս աղեղ
Արտահայտություններ
խմբագրել- ճիպոտը իր ծառից (անտառից) կտրել - իր աստիճանին համապատասխան աղջիկ ուզել
- ճիպտին անել - ճիպոտով խփելու շարժում անել (ժղ․)
- ճիպոտ ուտել - ծեծվել, ծեծ ուտել (ժղ․)
- ճիպոտին տալ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։