ճղատել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʁɑˈtɛl]
վանկեր՝ ճ(ը)•ղա•տել
- Կեսարիա՝ Արարատյան, Ղարաբաղ, Պոլիս՝ ճյուղերը կտրատել, ճղակոտոր անե
- ճղել, ճեղքել ◆ Կացնով հաստ գորան էր ճղատում: (Սարգիս Քամալյան)
- Արաբկիր, Կարին՝ ձեռքի մաշկը ճաքճքել
- Ղարաբաղ, Ղազախ՝ պատառոտել, հոշոտել
- Արարատյան, Լոռի, Ղարաբաղ՝ ոտներն իրարից բաժանել` կես անել
- Ղարաբաղ՝ ճեղքվել, ճյուղն ինքն իրեն կոտրվե` ընկնել
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։