ճոխճողանք

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ճոխ•ճո•ղանք 

ճոխճողանք 1

1. Արարատյան՝ անեծքախառն աղաղակ, փնթփնթոց ◆ Փոխ ես առել տար ետ տուր, նրանց ճոխճողանքի՞ն ես կարոտ։ Սահակ Ամատունի

ճոխճողանք 2

1. Արարատյան՝ կեղտոտ լվացքաջուր ◆ Շորերը լվաց, ճոխճողանքը թափեց ճալավի մեջ։ Սահակ Ամատունի

ճոխճողանք 3

1. գործածվում է կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. ճոխճողանքն ընկնել - ուրիշին տրվելիք հյուրասիրության կամ ճաշկերույթին պատահմամբ մասնակից դառնալ ◆ Էսօր Գաբոյի ճոխճողանքն ընկա։ Սահակ Ամատունի

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։