ճոշք

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ճոշք 

ճոշք 1

1. Թբիլիսի, Մուշ, Բաղեշ, Սեբաստիա՝ բամբասանք, չարախոսություն ◆ Ճոշքի նյութ դարձանք։
2. Մուշ՝ խոսելու և բամբասելու, ասեկոսի առարկա ◆ Օրվան ճոշքը ինքն էր։ (Հրաչյա Աճառյան)

ճոշք 2

1. տե՛ս ճոճք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։