ճուճ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃut͡ʃ]

վանկեր՝ ճուճ 

ճուճ 1

1. Արարատյան, Պոլիս, Վան, Քղի, Կարին, Մուշ՝ փոքր տղայի առնանդամը

Արտահայտություններ

1. ճուճ ընել Սեբաստիա՝ պաղի մեջ խարդախություն անել
2. ճուճ-պլոր, առնանդամը` ամորձինքներով ◆ Պստիկ Մկոն գարունը ավազին վրա խաղար կը` ճուճ-պլորը բաց։ (Ձեռագիր)
3. Ռուբենչիկի փշատիկը <<ճուճը>> թոռմշաճ

ճուճ 2

1. Վան՝ ձիթհանքում բանեցվող գործիքի մի տեսակ

ճուճ 3

1. Սեբաստիա՝ երկընտրանք, վարանում

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։