Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ճ(ը)ր•ճիմ 

  1. թաց, խոնավ տեղ
  2. Մուշ՝ իրար խառնված

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։