մա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մա 

մա 1

1. Կարին, Մոկս, Մուշ, Վան, Պարտիզակ, Համշեն՝ (մանկ․) մայրիկ

մա 2

1. Մոկս, Շատախ, Վան, Ալաշկերտ, Պապեն՝ միթե, արդյոք

մա 3

1. Մոկս, Շատախ՝ մոտ ◆ Մա խորոխպեր։ ◆ Ռոստամու թագավորն էլ կինաց մա Զալ։ Ահ

մա 4

1. Մոկս, Շատախ՝ մեջ ◆ Գնաց խասավ բանկէ քաղաք մա նայար քիրուն (թշնամիներին)։ Ահ ◆ Մա գառնիրուն։

մա 5

1. Մոկս, Շատախ, Վան, Մուշ՝ ամա, համա, բայց, սակայն

մա 6

1. Կարին՝ հենց ◆ Հա, մա աթ ըմ ըսիս։ (Հակոբ Մանանդյան)

մա 7

1. Կարին, Բասեն, Մոկս, Վան՝ գոյական անուններից հետո առանձին գրվելով նշանակում է մի․․․, էլ, մի մեկ ◆ Կէղնի մարթ մա, անուն Սինամ, լավ հարուստ մարթ մա կունենա աղջիկ մա, տը ու իրեն կնիկը։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)

մա 8

1. Վան, Պապեն՝ կամ․․․ կամ (սովորաբար գործածվում է կրկնաբար) ◆ Մա ձվագող, մա ձիագող։

մա 9

1. Ագուլիս՝ այնպես

մա 10

1. եթե

մա 11

1. ոչխարների և այծերի արձակած ձայնը

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։