Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մա•լե•զա•պուր 

  1. Կարին, Խոտուրջուր, Բալու, Հաճն, Նոր Նախիջևան, Պարտիզակ, Սիվրիհիսար, Քղի, Սեբաստիա, Ակն՝ ալյուրի բոված խյուսով, յուղով և ջրով պատրաստած թանձր սպաս, որն ավելացնում է ծննդկանի կաթը ◆ Տըղոցկանը պարփող էր, մէննակ մազելապուր կուտեր։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։