մաղբուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մաղ•բուն
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Նոր Բայազետ՝ զուրկ, զրկված ◆ Սաղ թաքավորությունից, տնից-տեղից, մալ ու դովլաթից մաղբուն նստեցի։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրել- մաղբուն անել
- զրկել ◆ Քանի որբ, աղքատ նա մաղբուն արեց։ (Խաչատուր Աբովյան)
- փչացնել, վնասել ◆ Ուրախ մարթին քյեփը մաղբուն չըն անել։ (Ձեռագիր)
- մաղբուն մնալ - զուրկ մնալ, դատարկաձեռն մնալ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։