մամշել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մամ•շել 

մամշել 1

1. Նոր Նախիջևան՝ անհասկանալի՝ ցած ձայնով խոսել, քթի տակ փնթփնթալ ◆ Ինչ կը մամշես, բարձր ասա, լսեմ։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Մեկ բան մամշեց, բայց չհավատացի։ (Հրաչյա Աճառյան)

մամշել 2

1. Մուշ, Բաղեշ՝ խոնավանալ, բորբոսնել
2. Քղի, Եվդոկիա՝ նեխվել, հոտել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։