մանիչ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մա•նիչ
- Արարատյան, Մուշ, Ղազախ, Սեբաստիա, Խարբերդ, Քղի, Բալու՝ ճախարակի թևը դարձնելու հատուկ փայտ՝ գլանաձև գլխով ◆ Պառավների մանիչն ես, Աղջկերանց չամիչն ես։ Ահ
- թել մանելու գործիք
- Վան՝ սայլի ոլորանը դարձնելուն սպասարկող փայտ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։