մաշալա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մա•շա•լա 

1. Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Վան, Կարին, Մոկս, Պոլիս, Պարտիզակ, Բալու, Նոր Նախիջևան, Հավարիկ, Գանձակ, Քանդակ՝ գոհունակության բացականչություն՝ ապրես, կեցցես ◆ Մաշալա ադ ինչ աղջոր մեծցեր է։ Մխալ
2. Պոլիս, Պարտիզակ՝ ցուպ, մահակ ◆ Աղբարս լեռներն ի վեր, էրկու ձեռքն ունէր մաշալա, հեռուն բըռնէ մաշալլան, օր քեզ չը զարնէ մաշալան։ Մխալ
3. Կարին, Բալու՝ հարսանիքի ժամանակ թափորին ուղեկցողների ձեռքերին եղած կրակները, որ կամ աթարի վրա նավթ են լցնում կամ մեծ մոմեր վառում

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։