մաշալլա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մա•շալ•լա
- Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Վան, Կարին, Մոկս, Պոլիս, Պարտիզակ, Բալու, Նոր Նախիջևան, Հավարիկ, Գանձակ, Քանդակ՝ գոհունակության բացականչություն՝ ապրես, կեցցես ◆ Մաշալլա տղա, մաշալլա, շշնջում էին բոլոր կողմերից։ (Խաթաբալա)
- Պոլիս, Պարտիզակ՝ ցուպ, մահակ
- Կարին, Բալու՝ հարսանիքի ժամանակ թափորին ուղեկցողների ձեռքերին եղած կրակները, որ կամ աթարի վրա նավթ են լցնում կամ մեծ մոմեր վառում ◆ Հարսանիքին թափորը մաշալլաներուն լուսի տակ փեսայի տունը մտավ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։