մաշուր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [mɑˈʃuɾ]
վանկեր՝ մա•շուր
- Արարատյան, Կարին, Վան, Գանձակ, Թբիլիսի՝ նշմարելի, հայտնի, նկատելի ◆ Գող մարդը ռանգից մաշուր է։ Առծ ◆ Ամենը բանը կալին մաշուր գըլլի։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։