մասնական կապակցություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [mɑsnɑkɑn kɑpɑkt͡sʰutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) բաղհյուսական կապակցության տեսակ, երբ երկրորդ նախադասությունը արտահայտում է մասերը միևնույն ընդհանուր մտքի, որը և դրանով ամբողջանում է. օր.` «Ուներ նա երկու մատաղահաս աղջիկ, մինը` խիստ տգեղ, մյուսը` գեղեցիկ»։

Հոմանիշներ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ частичная сбязь (ru) ‎(častičnaja sbjazʹ)
• անգլերեն՝
• ֆրանսերեն՝
• գերմաներեն՝

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։