մասնիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɑsˈnik]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ մաս•նիկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- որևէ բանի փոքրիկ մաս՝ կտորը
- որևէ նյութի բաղադրիչ մաս կազմող առանձին՝ տեսանելի կամ անտեսանելի փոքրագույն հատիկ ◆ կավի՝ փոշու մասնիկ
- (լեզվբ․) բառին՝ բառահիմքին՝ բառարմատին կցվող եկրորդական ձևույթ
- Կաղապար:քրկ նույն է՝ բառիկ, բառ մասնիկ
- (փխբ․) որևէ բանի չնչին քանակություն՝ բաժին և այլն, մի քիչ՝ մի կտոր բան
Հոմանիշներ խմբագրել
- կտոր
- տե՛ս ածանց
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։