մարգարիտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɑɾɡɑˈɾit]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ մարգարիտ
վանկեր՝ մար•գա•րիտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ լատիներեն margarita (< հունարեն հուն.):
Գոյական
- սպիտակ՝ դեղնավուն՝ վարդագույն (հազվադեպ նաև սև) գույնի սադափային հատիկաձև նյութ, որ գոյանում է մի քանի տեսակ ծովային խեցեմորթների խեցիներում և որը իբրև թանկագին քար գործ են ածում զարդի համար
- ընտիր ստեղծագործություն
- անձրևի՝ ցողի՝ վճիտ ջրի՝ արտասուքի կաթիլ (փխբ․)
- (երկրբ․) գնդանման կամ անկանոն ձևի կրային առաջացում, որը գոյանում է որոշ փափկամարմինների մարմնում՝ թիկնոցի պատի կամ թիկնոցի ու խեցու միջև կողմնակի առարկայի (ավազահատիկ և այլն) թափանցելու հետևանքով, որի շուրջը կուտակվում է սադափ
Ածական
- գեղեցկությամբ կամ այլ հատկություններով առավել աչքի ընկնող, ամենաընտիր, ընտրելագույն (փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- (երկրբ․) միներալ շերտավոր սիլիկաների դասից բյուրեղանում է մոնոկլինային համակարգում
- մարգարտահատ, մարգարտահատիկ
- տե՛ս ամենաընտիր
Արտահայտություններ
խմբագրել| Հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | մարգարիտ(ը) | մարգարիտներ(ը) |
| Սեռ. | մարգարտի | մարգարիտների |
| Տր. | մարգարտի(ն) | մարգարիտների(ն) |
| Հայց. | մարգարիտ(ը) | մարգարիտներ(ը) |
| Բաց. | մարգարտից | մարգարիտներից |
| Գործ. | մարգարտով | մարգարիտներով |
| Ներգ. | մարգարտում | մարգարիտներում |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։