Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մե•զել 

  1. Վան, Մուշ, Բաղեշ՝ մտածել, խորհել, մտմտալ ◆  Ժամանակով մարդու մեկ շատ ունևորկըլնի, ինչ որ չկա զմեն կուտի կընստի, հաց թաց կը կտրի վերեն․մեկ ձեռ կը դնիծոց, մեկ ձեռ իրեսին, կը մեզի վեր ուր հալին։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆  Ժամանակ տուր քիչ մը մեզեմ․ հետո ասեմ։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։