Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մե•լաղ 

  1. Վան՝ կիսահասուն պտուղների կապոց, որ կախում են անում զով տեղում, որպեսզի հասունանալուց հետո ուտեն

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։