Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մե•լաղ 

  1. Վան՝ կիսահասուն պտուղների կապոց, որ կախում են անում զով տեղում, որպեսզի հասունանալուց հետո ուտեն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։