մեծատառ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɛt͡sɑˈtɑr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ մե•ծա•տառ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- բարձրությամբ և իր ձևով սովորական տառերից տարբերվող ավելի խոշոր տառ
- (հրտ․) փոքրատառերից իր բարձրությամբ, հաճախ և գծագրով տարբերվող տառ, որը գծագրվում է որոշ դեպքերում՝ ըստ ուղղագրական կանոնների
Հոմանիշներ
խմբագրել- գլխատառ, գլխագիր
Արտահայտություններ
խմբագրել- մեծատառով գրել - ուղղագրական կաննորների համաձայն ամբողջ բառը կամ միայն սկզբնատառը մեծատառ գրել
- հատկապես շեշտել` նշել, հատուկ պատվի արժանացնել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| մեծատառ | |
| |
|}
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։