(արևմտհ․) մեկին ամոթանք տալ, երեսին թքել ◆ Ինչպե՞ս կնայեին մարդիկ իր վրա կնոջը լքելու համար․․․ Ելենա Բեգլարովնան չէ՞ր թքի իր վրա, չէ՞ր խայտառակի ինքը ողջ պատմության մեջ։ (Վահան Թոթովենց)◆ Մեծ ու փոքր թքելու են իրար վրա, որ էդ հասկանում սարսաղվել․․․ ընկնել ջահել-ջուհուլների ետևից։ Մաթևոս Դարբինյան◆ Այդ թուղթե շերեփը պարզեմ աշխարհին, և թքեմ անոր արդարության կամ սուտերուն վրա։ Գևորգ Աճեմյան
արհամարհել, արհամարհանքով վերաբերվել ◆ Կռվի մեջ, թշնամու առաջ զենքը նետող և փախչողի դերն ես առաջարկում կատարելու․․․ Եվ այնուհետև, չէ՞ որ ես ինքս հենց առաջի՛նը կթքեմ ինձ վրա։ Վրթանես Փափազյան◆ Մեր շենքը մտնում ու մեր վրա թքում են, մեզ կեղտոտ ու ապականված անունն են տալիս։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Վերեն, բարձրեն կը թքեն իր վրա, կ’արհամարհեն ու կը նվաստացնեն զինքը։ Շահան Շահնուր◆ Ու՞րկե և ինչու, մեղքի մեջ այս առատությունը, վայելչությունը, մանավանդ հասարակաց կարծիքին վրա թքնելու լրբությունը։ Հակոբ Օշական
արհամարհելով թողնել հեռանալ ◆ Չթողնի՞ հեռանա, չթքի՞ ամեն ինչի վրա, գլուխն առնի ու փախչի։ Պերճ Զեյթունցյան◆ Վերջը թքեց թերթի վրա էլ, ամեն ինչի վրա էլ, գնաց էջմիածին, կուսակրոն ձեռնադրվեց։ Ն-Դ ◆ Կը մտածեմ թքնեմ բոլոր շրջապատիս վրա, կտրեմ քեզի պես բոլոր կապերս, ելլեմ երթամ ուրիշ աշխարհ մը, ուրիշ մարդոց մեջ։ Լևոն Շանթ
հրաժարվել․ քաշվել հեռանալ ◆ Ինձ այնքան վշտացրեց, որ պատրաստ էի թքել և գրականության և կյանքի վրա։ Հովհաննես Թումանյան◆ -Մոտեցել են օրերը, երբ դուք ամենքդ էլ պիտի ստիպվեք ձեր գլուխն օտարի առաջ ծռել, ձեր կրոնի վրա թքել։ Վրթանես Փափազյան
