ենթարկվել․ ընկրկել ◆ ֊Հոգևոր տեր, գլուխ խոնարհելով չէ որ պիտի պահենք երկիրը։ Խոնարհվողին չեն հարգում։ Անդրանիկ Հովսեփյան◆ Եվ հայոց հռչակավոր բերդաքաղաքը, որ երբեք իր գլուխը հեշտությամբ չէր խոնարհել ոչ մի ոսոխի, առանց մի գնդակ արձակելու անձնատուր եղավ։ Խաչիկ Դաշտենց◆ Ողորմելի մարդ էր․․․աստվածավախ, գլուխ խոնարհող։ Զապել Եսայան◆ ֊Այլևս պետք չէ գլուխ ծռել, պետք է ծառանալ, կռվել, պայքարել։ Երվանդ Օտյան◆ Իր կյանքում երբեք կապեր չէր տեսել, արգելքի առաջգլուխ չէր ծռել։ Վրթանես Փափազյան◆ Ուզում է ասել, թե գլուխ չի ծռի ճակատագրի դեմ։ (Վահրամ Փափազյան)◆ Մինակ ստակ շահելու և դիզելու փափաքովն, ամեն տեսակ բռնություններու գլուխ ծռեց։ Մամ․ ◆ Եվ Ղարաբաղը, դրսից ոչ մի օգնություն չստանալով, գլուխ իջեցրեց օսմանյան սրի առաջ։ (Լեո)◆ Պահելով Տիրոջ սուրբ պատվիրանը, / Գլուխը թեքեց թշնամու առաջ։ Հովհաննես Թումանյան◆ Գլուխ չթեքած մարդկանց օրենքին՝ / Նա եղբայրացավ հավերժ տարերքին։ Վահան Միրաքյան◆ «Թե որ էսքան մարթի կլուխ չի վի բերել, տյու ոնց իր սիրտ անըմ նրա կլխին էդ ղայդի օյին իր կյալի»։ ◆ Սար ու ձոր նրան գլուխ էին վեր բերում, մեկ բուռը հողը ու լենաշալվար օսմանցին ո՞վ էր, որ առաջին դիմանա։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ ֊Այժմ թե նվաստիս, թե իմ հրամանի ներքո գտնված բերդապահների գլուխները խոնարհվում են ձեր սրերի և ձեր մեծահոգության առջև։ (Րաֆֆի)
նվաստանալ֊ենթարկվել ◆ Իսկ ավելի խոհեմները ստրկանում, գլուխ էին խոնարհում հզորի առաջ։ Ավետիս Ահարոնյան◆ Ոչ մի մեծավորի առաջ Անդրանիկը գլուխ չէր խոնարհում։ Խաչիկ Դաշտենց◆ Բայց ո՛չ․ չըկամին գըլուխ խոնարհել / Արյունով կանգնած մեծափայլ կոտքին։ Հովհաննես Հովհաննիսյան◆ ՄԻնչև այժմ ստիպված եմ տակավին գլուխ խոնարհեցնել գոռոզ հարուստների առաջ։ Պետրոս Ադամյան◆ Առաջին այն ստորնացումը, շուների առջև գլուխ ծռելը, որով հայության վիրավորված հպարտությունը պիտի տառապեր դարեր ամբողջ։ Կոստան Զարյան◆ Անկարելի է ըմբռնել առևտուրը առանց նվաստացումի։ Պետք է որ առևտրականը ծռե գլուխը, ստորադասե ինքզինքը։ Զարեհ Որբունի◆ Մանկությունից սովորել էր միշտ գլուխ թեքել, միշտ խոնարհվել, միշտ շողոքորթել և քծնել իրենից հարուստներին ու զորավորներին։ ԱլՇ ◆ ֊Ինչպե՞ս չամաչեցիր,֊ գոչեց ահեղ / Հնչյունների արքան՝ արդեն սառած,֊ / Որ թեքեցիր գլուխդ հանճարեղ/ Այն թագակիր տխմար գլխի առաջ։ (Նաիրի Զարյան)◆ Առանց օմքնու գլուխը եղիլ, առանց գլուխը կռացնիլ, առանց էրեսպաշտութին․․․փուղ մոդ անիլ կըլի՞։ Գաբրիել Սունդուկյան◆ ֊Ուրեմն․․․մատնությունից վախենալով, մնանք գերության մեջ և թշնամու սրի տակ գլուխ ճկա՞ծ։ Ստեփան Զորյան◆ ֊Դիփունանքն էլ նրան գլուխ են վեր բերել, ասել են ՝ «Մեր աստոծը դու ես որ կաս․․․։ Մեր պապ Հայկը նրան գլուխ չի վեր բերել։ (Ղազարոս Աղայան)◆ ֊Էլ ի՞շ կուզես, գլո՞խ իչըսնեմ։
(արևմտհ․) նվաստանալով դիմել ◆ Անոնցմով կերթար քել Նիկողոսին գլուխ ծռելու, իբրև շնորհ խնդրելու մեկ կամ երկու ոսկի։ Զապել Եսայան
աղերսել, աղաչել ◆ Շատ որ գլուխ ծռեց, սելը տվեց տարավ։
մեղա գալ․ ներողություն խնդրել ◆ Նրա (Տուրգենևի) հանճարի առջև գլուխ խոնարհեցին այնպիսի հսկաներ, ինչպիսիք են Ֆլոբերը, Մոպասանը, Ան․ Ֆրանսը։ Գրաշի ◆ Տիեզե՛րք, գլուխ խոնարհիր հայ նահատակության առաջ․ նա քավության նոխազը եղավ քո ոճիրների համար։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Խոնարհի՛ր գլուխըդ, օտարակա՛ն, այս քարի առաջ․֊ / Այստեղ նաիրյան հանճարն է հանգչում ՝ կրկնակի մեռած։ Եղիշե Չարենց◆ Իմ գլուխն եմ խոնարհում քո հինավուրց փառքի դեմ։ Գորոդեցկի ◆ Ու միայն քու աղվոր հասակիդ առջև է որ հպարտ գլուխս կը խոնարհեմ։ Վազգեն Շուշանյան◆ Կը խոնարհեմ գլուխս նոլոր ներկա և բացակա մայրերու առջև։ Սարուխան ◆ Ո՞ր ընկերական վիճակի, ո՞ր քաղաքական դաշանց մեջ կշիռ մ'ունի, ցցուր ինձ ասոնց մեկ նշմարանքը, փորձը, և իսկույն գլուխ կը ծռեմ գրածիդ։ Մամ․ ◆ Հայոց աշխարհը․․․գլուխ էր իջեցնում այդ նոր, մինչև այդ չեղած, գործչի առջև։ (Լեո)◆ Անիրավ աշխարքն ՝ ախր ո՞վ չգիտի, / Որ լավ շորին միշտ գըլուխ վեր բերի։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ համեմատության համար՝Նա դարձավ ամենաբարձր և ամենասրբազան հեղինակությունը, որի առջև ամեն գլուխ խոնարհվում էր։ (Րաֆֆի)◆ Բարեպաշտներին գլուխները կը խոնարհեցներ այդ գիշեր գոթական կաթողիկեներուն մռայլ կամարներու տակ։ Լևոն Բաշալյան
(արևմտհ․) համաձայնվել․ ընդառաջել ◆ Փողոցի պառավները չեմպեր ուզեցին, հարսները ծամելու մը ձյութ, պզտիկները մեյմեկ տյուտյուկ։ Ամենուն ալ գլուխ ծռեց։ Հակոբ Օշական
