հուզել ◆ Իսկույն մի խորին, անբացատրելի զգացմունք սկսեց խռովել նրա սիրտը։(Րաֆֆի)
խռովք պատճառել ◆ Թե՞ (պատմե) միայն այն, ինչ որ կարող է գոհացնել նրա հետաքրքրությունը, առանց, սակայն, նրա սիրտը խռովվելու։(Մուրացան)◆ Ոհ, կարծես թե նե երկնային / Զըվարթուն [«հրեշտակ»] մէր վար իջած՝ / Լույս սփռելու, սեր բուրելու, / Խըռովելու սրտերն այրած։ Պետրոս Դուրյան◆ համեմատության համար՝ Ահ, թող երթա ու չնայեմ ետևեն, / Թող հանդարտի սիրտիս խռովքը տարտամ / Եվ աշխարհի մեջ հավիտյան զինք մոռնամ։ (Վահան Թեքեյան)
գրգռել, վրդովել ◆ Գարեգինը օրը մի քանի անգամ հավաքում էր իշխաներին և խոսում իրենց անելիքների մասին, որով և ավելի էր խռովում Արսենի սիրտը։Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ու արգելք ալ կար, պաշտոնյաներու շրջանակին՝ խռովելու փափուկ սիրտերը դիվանի պեյերուն, էֆենտիներուն [բեյերուն, էֆենդիներուն]։ Երվանդ Օտյան
