Հայերեն դարձվածք

  1. (ծածկել, հոգին ծակել) խոր ցավ պատճառել ◆ Սիրուն աղջըկա քրքիջը հիմա / Ծակում է սիրտըս անհուն տանջանքով։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ահա թե ինչու այնքան թանկ, այնքան սիրտ ծակող է բժշկի արցունքը։ Երեկոյան Երևան ◆ -Ատ սև խապարը խաբարը օձի պես սիրտս ծակելով արունլվա պիտի ընե։ Եր ◆ Ո՛չ էլ ջանացել եմ բութ ասեղներով ծակծկել քո սիրտը, ընթերցող։ Գուրգեն Մահարի ◆ -Զիմ սիրտ ծակեցին, էլ ուրիշ կնիկ խարամ թող ըլլի վշտի ծխով։ Երվանդ Օտյան

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։