Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մե•նա•կյաց•• 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (նորբ․) մարդկային հասարակությունից հեռու՝ մենակ ապրող, միայնակյաց, ճգնավոր
  2. մարդկանցից խուսափոխ, անմարդամոտ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. միայնակյաց, մենակեցիկ (միայնակ ապրող)
  2. տե´ս ճգնավոր

Արտահայտություններ

խմբագրել
մենակյաց մենակյացներ
Ուղղ. մենակյաց(ը) մենակյացներ(ը)
Սեռ. մենակյացի մենակյացների
Տր. մենակյացի(ն) մենակյացների(ն)
Հայց. մենակյաց(ը) մենակյացներ(ը)
Բաց. մենակյացից մենակյացներից
Գործ. մենակյացով մենակյացներով
Ներգ. մենակյացում մենակյացներում

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։