մենաձայն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɛnɑˈd͡zɑjn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ մե•նա•ձայն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
Բացատրություն
խմբագրել- միայն մեկ ձայնով երգվող
Հոմանիշներ
խմբագրել- մենանվագ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | մենաձայն(ը) | մենաձայներ(ը) |
| Սեռ. | մենաձայնի | մենաձայների |
| Տր. | մենաձայնի(ն) | մենաձայների(ն) |
| Հայց. | մենաձայն(ը) | մենաձայներ(ը) |
| Բաց. | մենաձայնից | մենաձայներից |
| Գործ. | մենաձայնով | մենաձայներով |
| Ներգ. | մենաձայնում | մենաձայներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։